Wat een gekut, sorry, gekloot weer. Laat het eten maar ff zitten, dat regelt zich wel, maar die discussie over wat 'goed genoeg' en wat 'goed' is, was ik bijna vergeten en daar is ie weer. Zitten te klungelen met bestellingen op het allerlaatst mogelijke moment en wat niet te krijgen is, daar improviseren we wel wat voor en gaande de improvisatie bedenken, dat het ook wel met nog minder kan kan. Waar is het kanon, de kruisraket, een waterstofbom?
Het ergste is nog, dat we hierover al zovaak aanvaringen hebben gehad, dat je toch een beetje, al is het maar een heel klein beetje verwacht, dat het dubbeltje in deze gevallen zou moeten zijn. We praten over een dak, dat alleen aan pannen al ergens tussen de 4 en 5 duizend euro zit. Daar komen dan de werkuren nog bij. Niks bijzonders. Maar om dan te gaan lopen kutten, sorry, het ligt toch dichter bij het puntje van mijn tong dan kloten, kloten dus voor twaalf profielen van misschien 5 euro het stuk?? Dat is de wereld op z'n kop.
Ja, ik snap het wel. Hij te laat, maar wel door willen. Ik heb daar helaas weinig begrip voor. Nu is er werk verricht, dat voor een belangrijk deel weer over moet. Wat is erger? Leer plannen, vooruit denken, logistiek, noem het op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten