Weer ff gehad. Het laatste halfjaar meer familie gezien dan in de tien jaar daarvoor en niet eens de mijne. Begrafenis, bruiloft, begrafenis, verjaardag, bruiloft. Zo ongeveer is het gegaan en dan nog de zeswekendiensten en ik zit voor mijn gevoel nieteens aan mijn taks. Scheelt, dat ik ze weliswaar kan volgen, maar voor hen niet makkelijk aanspreekbaar ben. Voorkomt een hoop oninteressant gelul. Bovendien geen slepende familie-sores, waar ik weet van heb en voer, sorry een maaltijd om mijn aandacht op te richten.
Maar desalniettemin mag het de komende tijd wat minder, al is het maar vanwege de weinig fantasierijke invulling van de voorgeschotelde maaltijden. Maar dat niet alleen. Zelfs in een taal, die je nauwelijks meester bent, druipt de herhaling en het flutniveau van de gesprekken. Die combi doet naar anders verlangen.
Dat past wel in het straatje van de verlangens omtrent de schuur en het herverdelen van de rommel, die snakt naar een eigen plek. Om van de tuin en zoiets als vormgeving maar te zwijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten