Verstoorde dag. Ditmaal geen aangetekende mededeling van een laffe bank maar werklui. Vroege vogels die ramen en deuren komen plaatsten en een riedel losse eindjes oplossen van vorige plaatsingen. Mensen die behalve matineus ook weten wat aanpakken is. Een team waar de handeling van de een naadloos aansluit op die van de ander. Een genot om die mensen bezig te zien. Zelfs als ik inmiddels wel beter heb leren kijken en heb moeten constateren, dat ze minder perfect zijn dan ze lijken. Maakt niet uit.
Twee deuren, tien ramen en de al genoemde losse eindjes gaat lukken in minder dan een dag. Daar kunnen de werkers van de aannemer een voorbeeld aan nemen. Die zijn voor de derde dag bezig met een vloertje en dat met 3 en soms zelfs met 4 personen. Het is vast iets met appels en peren, maar dan nog. Hier wordt gekeken, gemeten, geholpen en gedaan. Geen discussie, geen gevraagd, niemand die de kantjes er van af loopt, etc.
Ze zijn nog bezig, maar vandaag krijgt de schuur een stevige duw in de goede richting. Nou is het aan de mensen van de aannemer om de indruk die het gebouw nu geeft inwendig ook in te vullen. Vloeren, schoorsteen, en aftimmeren van de nog deels open liggende buitenmuur. Bestrating, poort .... aaaargh, ik ben hier niet mee bezig.
Update (14:15): Net vertrokken, Weer nog losse eindjes te gaan. Maar het mooie is, zelfs na mndn zijn ze niet vergeten om wat eindjes het gaat. Op naar de aller-, allerlaatste keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten