Moe. Het houdt weer niet over de laatste tijd. Ben lekker bezig, maar niet bepaald met fysiek slopende activiteiten, loop niet te feesten en, voor zover ik het weet, tob ik ook nergens speciaal over. Dus waarom dat afgeleefde gevoel? Ik ben geen 25 meer maar probeer me dat ook niet wijs te maken. Toch is de accu weer ff leger dan de laatste tijd gangbaar was. Gisteravond al vroeg onder de wol en ik zou er nu zo weer in kunnen en nog slapen ook.
Wat zijn dat? Afdalingsstadia opweg naar de bodem van de ouwe dag? Dan moet ik als tegenwicht natuurlijk weer een schep van een of ander activiteit er tegenover zetten. Ronde meer met de honden? Echt met de fiets naar Agnita en niet enkel als gedachtenoefening? De consumptielimiet strakker trekken? Siësta standaardiseren? Dat laatste is het enige alternatief met iets aantrekkelijks al gaat er een hoop belangrijke tijd mee verloren. Waar ligt de grens, dat het mogelijk maken van het leven meer tijd kost, dan je voor het leven zelf kan verbruiiken? Merk je die? Vast niet optijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten