De avond wil maar niet. Kan mijn draai niet vinden. Drentel wat door het huis. Een krant gelezen. Was het niet. De koffiekoppen voor de werklui al afgewassen ipv morgenvroeg. Wat spullen in de keuken van de ene naar de andere plek gezet, zonder dat het resultaat enige zin gaf. Nou, dan ben ik ver heen. Ondertussen Rosa afgevangen en opgesloten. Nu is het wachten op Prada. Zou dat het zijn?
Die dames zijn er sinds de ochtendwandeling van tussen geweest. Voor Rosa gelukkig nog steeds uitzonderlijk en geen regel. Voor Prada ligt dat omgekeerd. En het blijft wonderlijk om te zien, hoe dat gaat. Een voorbeeldig luisterende en naar mij terugkerende hond op de (ochtend)wandeling, totdat met de terugweg wordt begonnen, dan is ze Oost-Indisch doof en geeft me de middelvinger.
Het omslagmoment is volkomen helder. Heb dat eens uitgeprobeerd door om te keren en alsnog verder te lopen. Toen kwam ze probleemloos naar me toe. Maar goed, stom is ze bepaald niet, dus dat geintje zal ze op een bepaald moment doorhebben. Hetzelfde als haar alvast, voordat met de terugkeer is begonnen, opnieuw aan te lijnen. Maar ik moet iets, haar duidelijk maken, dat ze hoe dan ook moet luisteren.
En nu heeft ze weer last van het geintje om niet naar binnen te willen komen. Voor de poort liggen en weglopen, als ik naar buiten kom en/of haar roep. Twee verschillende zaken maar beide aan gehoorzamen geliëerd. Erg irritant. Je zou bijna terugvallen in oude opvoedingsgewoontes. Vrees alleen dat dat de situatie hooguit erger zal maken. Toch moet haar aan het verstand gepeuterd worden, dat ze beter kan luisteren. Een nacht buiten gaat dat niet oplossen, eerder stimuleren, maar ik ga naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten