De Franse bank is me zat. Omgekeerd was dat allang zo. Maar wat mij haast onmogelijk gemaakt werd, blijkt van hun kant wel te kunnen. Ze zeggen de rekening op. Caisse d'Epargne, onbeschofter kun je ze moeilijk krijgen. In Frankrijk schijnt de Crédit Agricole nog een slagje erger te zijn. Franse banken zijn in het algemeen een arrogante ramp, denk ik, weet ik haast zeker. Maar oké, dat scheelt straks mooi weer een zorg. Nu afwachten hoe ongunstig cq belast met onkosten ze deze boel afhandelen. De Franse banken kennende rekenen ze buitensporig hoge tarieven op het moment, dat zij om de een of andere reden zich gedwongen zien om in te grijpen.
En de reden nu? Geen bewijs van woonplaats van mijn kant. Een verhaal dat al meer dan een jaar speelt en nooit tot een discussie heeft geleid. Vrgn van mijn kant zijn nooit beantwoord anders dan door een volgende, in herhaling vallende aanmaning om een kopie van een recente rekening van de elektriciteitsmaatschappij of iets dergelijks toe te sturen, waaruit blijkt, dat ik met regelmaat op een zeker adres vertoef. Ik heb dat hier gewoon niet. Heb diverse andere voorstellen gedaan, maar daar nooit reactie op gehad.
Vooralsnog blijf ik er redelijk kalm onder. Vreemd genoeg, je wilt tenslotte zelf al tijden van ze af, is de eerste reactie om er tegen in te gaan. Dat ga ik maar mooi laten. Wel geïnformeerd hoe men zich de afhandeling voorstelt. Het rare is, dat nou zaken aan bod komen zoals het overmaken van het geld dat er nog staat naar een andere rekening en net die zaken hebben de laatste jaren altijd weer voor geëmmer gezorgd met wisselende limieten, pesterige transactiebedragen per overboeking, etc. Slikken en wegwezen. Afhandelen die hap en een groot kruis d'r achteraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten