Vrijheid

 Vanochtend later dan normaal vertrokken en naar de top van de heuvel kunnen lopen. De schapen waren in zicht maar op afstand. Boven, genietend van de zon en het uitzicht, ineens een hoop geblaf , gejank en gepeip in het bos achter me. Duidelijk jagende honden. De mijne aarzelden geen seconde en waren weg en snel ver weg aan het wegstervende geblaf te horen. Wat was dat? Vos? Ree? Haas?

 Zelf maar in het gras gaan zitten. Fluiten en roepen is voorlopig zinloos. In plaats daarvan me overgegeven aan dagdromen over een schrijversbestaan. En natuurlijk een succesvol bestaan, anders is er geen ruk aan. Het gebeurd niet vaak. Kap het meestal als onzinnig af, maar soms is de verleiding te groot. En laten we wel wezen, fantasie is eindeloos zeker als het om het inkleuren van roze wolken gaat.

 Ik laat de inhoud wijselijk in het midden. Na een klein half uur eens geroepen en gefloten en niet veel later verschenen 3 van 5 met Prada voorop. Weer zo'n moment dat je denkt, dat het dubbeltje bij haar is gevallen. Ik verwed daar echter geen cent op. Het moment dat ze me de middelvinger geeft komt ongetwijfeld ergens in de komende dagen. Ze wacht gewoon haar kans af.