Vanochtend een hoop moeite gedaan om Prada bij me in de buurt te houden. Wonder boven wonder is dat gelukt en zijn we samen teruggekomen. De dame en het kleintje in het leefdeel ingesloten en met de derde dame richting Sibiu. De dosis verdoving was vandaag steviger dan 'normaal'. Pas na vieren kon ik haar weer ophalen. Bij vijven thuis en geen Prada.
Foutje? Neeeee, de deur was afgesloten. Notabene aan de buitenkant. Knap dat Prada dan toch is verdwenen. Nog nooit de entreedeur geopend van binnen. Dat was Rosa die dat deed. Laat staan als die van buiten op slot is gedaan. Nooit de trap af gegaan richting de tuinkamer. Maar nu wel weg. Met een, naar het schijnt afgesloten deur.
Ja, dan hebben we nog de werklui, die zelfs voor de suiker in de koffie nog buiten blijven staan roepen. Die zouden dus vandaag, ondanks de gesloten deur naar binnen moeten zijn gegaan?? Niet onmogelijk maar erg onwaarschijnlijk. Veel waarschijnlijker is een niet fatsoenlijk gesloten deur, zoals 's ochtends vaak het geval is na het melken van de koe in 24 en Bobby, op het moment dat hij mij gewaar wordt, de deur simpelweg met z'n neus open duwt. Open deur. Prada weg. Geen kunst an. Alle werk van de ochtend naar de kloten. Lekker. Schiet op zo. Twee passen vooruit en drie terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten