Heftige dag èn vooral nog steeds geen water uit de kraan. Voel me vies, vuil en plakkerig en zie me toch niet met een fles mineraalwater of een emmer uit het zwembad gaan staan klooien in de douche. Ik zal er niet aan dood gaan en ws ook niet slechter om slapen, maar het is niet iets, waar ik me op het moment prettig bij voel. Ingesleten luxe. Ja, het kan! Dubieuze vanzelfsprekendheid.
Zonder water uit de kraan, geen electriciteit, niet-werkende telefoon cq netwerk en als klap op de vuurpijl geen druk op de gasleiding zou het zomaar een soort survival of the fittest kunnen worden. Wat kan dan nog meer wegvallen? De diesel of benzine voor de auto gevolgd door de bevoorrading van de supermarkt(jes). Dit komt dicht in de buurt van een infernale grap, oorlog, een invasie van buitenaardse krachten of knagende muizen op strategische plekken.
Mijn buren zouden niet schrikken maar zich schikken, denk ik. Net iets jonger dan de moeder van Mariana was maar gepokt en gemazzeld door de praktijk van de Roemeense geschiedenis van de laatste halve eeuw en langer. Zelfs Mariana is tekorten en gebrek aan vanalles en nog wat gewend geweest. In de rij staan voor een kilo suiker of een extra portie meel. Als ik de verhalen soms hoor, kost het me moeite om me er een voorstelling van te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten