Morgen weer vrijdag. Markt. Misschien, ws nog steeds plant-planten. Natuurlijk ook de Bodega. En een week achter de rug die enthousiast en energiek begon en gaande de voortgang steeds verder inkakte. Ik zal er geen terugblik tegenaan gooien, Met iets minder regen had de ontsporing ws minder kans van slagen gehad. Voorbij. Verleden tijd. Het zij zo.
Net weer bezig met opkrabbelenen en dan kun je wat geweest is, missen als kiespijn. Kortom, morgen een nwe, de volgende ronde met bijbehorende kansen. Een vrijdag als maandag, een week van één dag en dan direct weekeinde. Nou als dat niet lukt, weet ik het ook niet meer.
Spitten, spitten en nog eens spitten, tot ik d'r desnoods spit aan overhou. Niet weer iets dat ergens gaande de uitvoering blijft steken en dan in dit geval ook nog dank mezelf. Meestal zit iets of iemand anders dwars. Die rij is al zo lang dat ie onoverzichtelijk begint te worden. En vergeten werkt in deze dingen niet bij gebrek aan kaboutertjes. Maar de kring sluit zich, de weerbaarheid komt langzaam weer uit het rood. We kunnen bijna weer een tegenslag of wat verdragen en helaas zijn die bij de slepende zaken eerder regel dan uitzondering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten