"Ik kijk uit naar de zomeravonden. Ik hoef niet naar de Spaanse zon, dat trekt me niet. Ik hoef ook niet ergens anders aan het strand te liggen, laat mij maar op m’n gemak op het terras zitten, aan de Spoordonkseweg. Ik kan hèndig een hele dag op een stoel zitten. Mensen kijken, wie wil dat nu niet? In de zomer komt er veel fietsvolk voorbij. ‘Kende gij die?’, gaat het dan. ‘Nee. Maar hij steekt z’n hand omhoog? Ja, da ken toch hèndig?’ In een klein dorpje als Spoordonk zie je natuurlijk veel bekende gezichten. Wil je echt goed mensen kijken, dan moet je naar Rotterdam of Amsterdam, maar daar voel ik mezelf niet thuis. Te hectisch." (VK, Gidi Heesakkers, 30-04-2018)
Een collega zogezegd. Alleen hoef voor mij dat gesprek niet, als ik op een terras zit. Ik hoef het kijken niet te delen. 'Delen', ik krijg er de kriebels van. De rest van de mensheid denkt daar ws anders over. Zoiets als de smartfoon, Twitter, WhatApp èn natuurlijk F-book was anders nooit zo populair geworden.
Met het goede weer van de afgelopen weken groeit de terrashangbehoefte gestaag. Direct gecorreleerd met de wens van het verblijven in een èchte stad. Dat je je in R'dam niet thuisvoelt, daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Alhoewel mijn laatste aanwezigheid daar ook alweer in decennia geteld kan worden. Maar A'dam? Of ik er zou willen leven, weet ik niet. Een tijdje wonen zonder problemen, maar dat wil ik ook wel op een hoop andere plekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten