Voor een zondag (en dat niet alleen) ongekend actief begonnen en vervolgens in onbestemdheid ten onder gegaan. Richting verloren. Nog genoeg gedaan, daar niet van. Maar hap, snap. Geen lijn. Geen richting. Gelopen maar niet van de plek gekomen. Nieteens een rondje gemaakt. Niks. Raar dat wat eerst gericht was ineens in het niets opgaat.
Een zelfrijdende auto zonder doel. Hoe zou dat gaan? Komt die niet van z'n plek? Maakt die rondjes? Of slaat ie willekeurig links en rechts af tot ie ergens uitkomt waar verdergaan geen optie meer is? Hebben ontwerpers daar rekening mee gehouden? Voor een mens een fluitje van een cent. Doen of laten. Lopen of zitten. Die ene voet voor de andere of net niet. Je programmeert en herprogrammeert voortdurend. Stelt bij. Weegt af. Slaat over. Weigert. Dwingt. Overtuigt. Ontkent.
Volgens mij moet je niet proberen om een machine als een mens te laten functioneren. Als je dat allemaal moet programmeren ... mag die robot of hoe je zoiets ook wilt noemen, wel een aanhangertje hebben met een riedel externe geheugens. Misschien wel een 5G verbinding met een datacenter. En dat voor één kopie van menselijke mogelijkheden. Je moet dat een machine niet aandoen. Teveel tegenstrijdigheden en ontbrekende logica. Maar ja, helaas, in dit geval, geen machine, geen éénduidig algoritme maar het betere aanklooiwerk en zien wat het oplevert. Of het iets oplevert en hoeveel daar nog aan gehakt, geschaaft, geschuurd en geschilderd moeten worden, voordat het een beetje in de buurt van het gewenste resultaat komt. En dat niet eenmaal, maar iedere keer weer opnieuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten