Na al die keren, dat ik me aan haar persoon en haar uitspraken heb geërgerd, is er nu bewondering. Rare gewaarwoordig en als ik me niet vergis, is dit al de tweede keer. Vaker zal niet meer gebeuren,. gezien ze net is overleden. Renate Dorrestein. Rake uitspraken in een interview nav van haar voorlaatste boek en in een fragment uit haar laatste pennevrucht. Beide uit de VK van vandaag.
Of het herkenning is of niet, maakt me niet uit. Ze zegt dingen en heeft het over zaken waar ik mezelf regelmatig mee pijnig. Zegt de dingen helder, soms bijna met mijn woorden en itt mijn eerdere ergernissen geheel vrij van getrut en getut.
'Doodsangst heb ik niet, geloof ik. Ik heb besloten me niet te laten opereren. Wil je dan niet leven, vragen mensen me. Dan antwoord ik dat ik niet genoeg doodsangst in me heb om mijn leven te laten verzieken door een operatie waar veel mensen als een wrak uit komen. Mensen hebben niet in de gaten dat wat zij levenslust noemen, vaak in feite doodsangst is.'
'Het is zó moeilijk je voor te stellen dat je er niet meer bent. Je weet dat je ooit doodgaat, maar als het je wordt aangezegd, sta je er toch versteld van hoezeer je hier niet op had gerekend. Ik denk dat het niet in het menselijk repertoire zit je de eigen eindigheid voor te stellen. Het je écht voor te kunnen stellen.'
'(...) er genoeg andere zaken die mijn aandacht vroegen, nu mijn dagen geteld waren. Om te beginnen moest ik mijn huis uitmesten. Ik moest het zó achterlaten dat Maarten en zijn hulptroepen straks overal goed wijs uit konden worden. Ze hoefden zich dan niet ook nog eens het hoofd te breken over waarom ik dit of dat had bewaard, of wat daarmee moest gebeuren.'
'Ik verscheurde enorme hoeveelheden persoonlijke correspondentie en mappen vol vergeelde emoties. Tegen mijn assistente Andrea zei ik: ‘Stel je voor dat je na je dood, als je je niet meer kunt verweren, een biográáf achter je aan krijgt.’ Op de achtergrond wrong mijn uitgever gefrustreerd zijn handen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten