Een prachtige en bovendien prettige dag maar ik ben voor geen meter vooruit te branden (afgezien van het geklop op het toetsenbord). Wel de rode wijn afgevuld. Mooi helder. Mooie, intens paars-rode kleur. Mooi droog. Fruitig en fris. Kortom ik sta versteld van mezelf. Niet dat ik er zoveel aan gedaan heb. Gekocht, gekneusd, pulp vergist, geperst en verder laten gisten. Weet nog dat ik me verbaasde over de snelheid, waarmee de rode wijn het gistingsproces voor gezien hield in vergelijking met de witte wijn ernaast.
Nu hard hopen, dat de tannines voldoende aanwezig zijn om het oxidatie-verhaal van de witte wijn niet in herhaling te laten vervalllen. Maar ook daar gaat bij de ronde van 2018 sulfiet bij. Alles met mate en liefst minder maar zeker ver beneden de EU normen. Niet dat ik daar iets mee te maken heb, maar het is weer een keertje leuk/interessant om te zien, hoe al die wereldvreemde types in Brussel iets bedenken en dat vormgeven op een manier, die niet te controleren is.
"Een EU-verordening schrijft voor dat op alle wijnen die na 25 november 2005 gebotteld zijn en die minimaal 10 mg sulfiet per liter bevatten, op het etiket 'bevat sulfieten' moeten vermelden. Het maximum is bepaald op 160 mg/liter voor rode wijn en 210 mg/liter voor witte wijn. Over deze EU-verordening is 2 jaar in Brussel vergaderd en mijn inziens is er een onzinnig besluit genomen. Nergens hoeft namelijk vermeld te staan hoeveel sulfiet er in de aangekochte wijn zit, terwijl dát nou net zeer interessante informatie zou zijn! Voor de eventuele negatieve reacties op sulfiet is het van wezenlijk belang of er 10 of 200 mg sulfiet in de wijn zit, maar dat vinden ze in Brussel blijkbaar niet zo interessant." (www.devinoclub.be)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten