Niet het moment om me te laten gaan. Iets moet die opzettende vloed keren. Spitten? Handen in de grond. Zweten. Blaren verbijten. Nek en knar verbranden. Pijnigen. Afzien. Moe, leeg, maar door. Als niet in slaap vallen bij een tocht onder arctische omstandigheden. Stoppen is dood, doorgaan de kans op (over)leven. Oases komen je niet tegemoet, jij bent het die moet bewegen. Desnoods kruipend of erger.
Voor het moment vooral eventjes verdere verstoring weten te voorkomen. Enkel overzichtelijks aanpakken. Overzichtelijk met een stimulerend bijwerking, tenminste in potentie. Met een beetje geluk waait de storm zonder veel schade over en ben ik vanavond weer een ander mens. Een soort achtbaan met rek in de rails mn in de bochten. Eruit vliegen maar op de rails blijven.
Tot zover de theorie. Laat ik ze direct aan de praktijk toetsen, kan ik 'en passent' op Prada wachten, die vanochtend op de terugweg weer 'ns geen boodschap aan mij had. Perceeltje 2 en dat direct met uien vol poten. Ga we het doen? Ja, dat gaan we doen. Nu? Nou ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten