In de volle overtuiging, dat ik de fles met rode wijn had klaar gezet om af te vullen in hanteerbare porties, keek ik raar op toen wat door het slangetje werd getrokken zeker weten wijn was, maar de kleur rood nergens was te bekennen. De hals van de fles nog schoongemaakt om te zien wat er in zat en er dan toch naast zitten. Tenminste dat hoop ik. In principe kun je heel eenvoudige witte wijn maken met rode druiven. Maar wij hebben het spul toch echt een week of meer met schillen en al laten gisten, voordat we het geperst hebben. Dus de hoop is nu op de andere fles gericht. Met schoongemaakte hals ziet het er echter net zo uit als de inmiddels geleegde fles. Morgen weet ik meer.
Die grote, 25-ltr flessen zijn nauwelijks hanteerbaar. Laat staan als je met dubbel zo grote flessen zou werken. Wat hier vrij normaal is. Die moeten direct op de gewenste plek staan. Verslepen of verplaatsen zie ik me niet doen. En dan die verhalen horen van mensen die dat soort flessen breken ... vol met sterke drank. Voor een beetje Roemeen moet dat bijna het ergste zijn, wat je je als tegenslag kunt bedenken.
Maar 25-ltr zijn iets van 35 flessen. Rood en wit, maak er dus 70 van. Dat is net geen anderhalve fles per week. In de tegenwoordige denkwijze (in NL) mbt alcohol is dat ongeveer het dubbele van wat men de mens gunt zonder bijkomende griezelverhalen en het vooruitzicht van een niet-fit overlijden. Ik neig toch meer naar de Franse benadering èn die is zelfs al bijgesteld. Maar een halve fles per dag, 3,5 zeg 4 per week zijn toch ruim 200 flessen op jaarbasis. Ik heb de plek niet voor al de 25-ltr flessen. Dat moet anders en dat kan gelukkig makkelijk. Maar niet direct morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten