Bouwen, preciezer gezegd renoveren en het daarvoor noodzakelijke slopen zijn erg prettige bezigheden. Prettig om te doen en prettig om te zien als het (goed) gebeurd. Het resultaat is mooi meegenomen maar eigenlijk niet interessant. We hebben ruimte nodig en de constructie is te simpel voor decennialange stevigheid. Geen zin in doorzakkende cq omkiepende daken. Net als het huis staat de schuur straks gegarandeerd meer dan een eeuw zonder problemen. Lullig dat we daar hooguit een paar decennia van zullen kunnen genieten, maar daar ben ik maar ff niet mee bezig.
In wiens of wat voor handen de plek uiteindelijk terecht gaat komen en voor welke tijd is niet aan mij om te bepalen. Maar de tent staat en gaat heel hedendaags Coves met gemak overleven. Een soort van levenswerk, zo je wilt.
Had ik kinderen moeten hebben om het aan door te geven? Zouden ze het eerst moeten weten te waarderen, wat enigszins discutabel is bij een realisatie van ouderlijke kant. Bovendien kunnen die er net zo zo goed niets, alles of een hoop verkeerds cq ongewenst mee uithalen. Ingetimmerd tussen zes planken heb je daar niet zoveel over te vertellen. Het genot, de bevrediging, de voldoening zit 'm in de creatie, het doen, het mogelijk maken. Daar is vandaag hard aan gewerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten