Hoe je het bij elkaar bedenkt, zou interessant zijn om eens na te gaan. Maak je zelf wijn, en dat nog van druiven ook, werk je vanzelfsprekend (?) met zo min mogelijke toevoegingen (vitamine C en B1??) en zeker niet met sulfiet. Toch? Dat is dat goedje, waar je je achter kunt verbergen, als je weer een keertje een kater hebt van mn witte wijn. Helaas blijken er kwaden te zijn, waar je niet zonder kunt.
Een paar dagen geleden de witte wijn van 2017 gebotteld. Dat zijn nooit precies een x-aantal flessen. Aan het eind hou je een niet volledig gevulde fles over. Wat je de gelegenheid geeft om direct van je noeste arbeid te genieten. Nu was dat een 1,5 ltr fles en geheel tegen de verwachting in was die 3/4 gevulde fles niet geleegd, op het moment dat de aantrekkingskracht van het bed te groot werd. De volgende dag (gisteren) had de goudgele nectar, die over was gebleven, een verdacht kleurtje gekregen. Zoiets als miswijn of urine als je iets onder de leden hebt. Ook de smaak was het niet meer. Leek niet op miswijn, want die is altijd te zoet en aan menselijk afvalwater heb ik me nog nooit bezondigd, dus daar kan ik niks over zeggen.
Kortom overduidelijk geoxideerd. Niet vreemd als anderhalf glas of zo achterblijft in een 1,5 ltr-fles, maar na een nacht kom ik dat toch zelden tegen bij wat je uit de winkelschappen naar huis sleept. Oplossing: sulfiet, of beter vrij SO2. Leermomentje voor de ronde van 2018.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten