Het bericht over Frank zal vast zo zijn bijdrage hebben geleverd, maar ik kan er mijn onvermogen niet geheel achter kwijt. Was het trouwens maar onvermogen, dan had het nog iets van overmacht. Helaas is het grotendeels onwil wat de slepende ballast veroorzaakt, die me vanochtend weer een keertje naar de strot vloog. Er is 'gewoon' teveel wat niet gedaan is/wordt. Het belemmert de soepele voortgang van de rest.
Zelfs de ochtendwandeling kreeg de geesten maar met de grootste moeite terug onder de kurk. Misschien is dat maar goed ook. Als het niet schuurt gebeurt er weinig mee, is het te negeren. Terwijl wat moet gebeuren is een einde aan het pappen en nathouden. Harde heelmeesters met dito ingrepen zijn gevraagd. Kappen, slikken en doorgaan. Ik zit er dicht tegen aan. Alleen dat laatste zetje nog. Wil dat een beetje voort maken aub?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten