Eenerzijds is het prettig, dat ik niet alles vooraf tot in het kleinste detail moet uitwerken. Anderzijds is het een ramp dat de globale invulling zoveel vrijheid voor eigen interpretatie geeft, dat we inmiddels al een paar ingewikkelde discussies achter de rug hebben, waarin het erom gaat te snappen wat die ander heeft bedacht en jij niet wilt. Als we allebei Nederlands hadden gesproken, waren de problemen er nauwelijks minder om geweest, denk ik. We waren er, hoop ik, wel sneller en makkelijker uitgekomen.
Ervaringen uit het verleden herinneren me echter aan het feit, dat je rustig mndnlang langs elkaar heen kunnen praten, als het ontwerp (te) globaal is geformuleerd. Het dubbeltje valt dan pas als het onuitgesproken of niet voldoende helder benoemde deel in het idee ten uitvoer wordt gebracht. Heb je geluk, levert het enkel frustratie bij de uitvoerende op. Heb je pech, mag je zolang je er zit tegen iets aankijken, wat je in de gerealiseerde vorm nooit gewild hebt.
Ondertussen is het betonstorten begonnen. Zelden zulke grove kiezels in een betonmolen zien verdwijnen. Blij dat ik hier niet verder bij betrokken ben dan de idee-vorming. Je zou me voor weekeinde bij het grofvuil kunnen dumpen. Duidelijk geen Branson, die momenteel voor astronaut traint als je de berichten mag geloven. Een denksport, lijkt me een meer geschikte uitdaging en dan hooguit 4-op-een-rij. Een dag op, een dag af. Een week op, een week af. Laat ik maar niet met de mnd beginnen, want dan raak ik haast zeker de klus kwijt. Doe eigenlijk maar dat dagritme. Dat is goed te overzien, zowel berg op als berg af. "Nee, vandaag niet, ik heb mijn "Off"-dag vandaag. Doe morgen maar. Graag na tienen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten