Nul! Niks. Nadda. Gelukkig is het een aangename plek maar met bloemen had het vandaag niks te maken. Bloemen en mn bloesem genoeg maar geen presentatie, geen verkoop. Iets met zingen en een optreden van een of ander overjarig pummeltje uit Boekarest. Ws goed dat dit geen Roemeen leest, want hun volksmuziek, folklore is heilig en wat de Duitsers zo mooi 'Interpreten' noemt genieten hier een status aparte. Zelfs een dorp, stadje als Agnita heeft haar sterren. Ik hoefde niet ver te zoeken, het was al direct aan Mariana te merken, toen de dame voorbij kwam. Nog 'incognito' en niet in klederdracht verpakt. Het optreden is pas vanaf 19:00 uur.
Aangenaam weer, kopje koffie, glaasje fris, lunch. Het passeren van de tijd was niet het probleem. En natuurlijk kwam het gesprek weer op Ceaucescu en de pré-revolutie periode. De mensen, een hoop mensen, de meeste mensen hebben het echt slecht gehad. Rantsoenering van vanalles en nog wat is dan, denk ik, het meest vervelende. Electriciteit, water, brood, meel, suiker, boter, noem het op. Maar is nou iedereen er nog zo mee bezig als Mariana iedere keer weer doet, als we ergens met mensen aan de praat raken? Mn bij de meer bekenden of hen die gaande het gesprek familie blijken te zijn, hoe ver het ook mag zijn, of die hetzelfde werk dan wel dezelfde studie hebben gedaan.
Het is niet vergelijkbaar, maar ik kan me niet heugen ooit nog eens teruggedacht te hebben aan de consequenties van de energiecrises in de jaren zeventig. Afgelopen, afgehandeld, weg er mee. In 2019 is het 30 jaar geleden dat het bewind van Ceaucescu is gevallen. Dan leeft Mariana net zoveel jaren in 'vrijheid' als ze daarvoor onder het communistische juk heeft geleefd. Waarom dan nog met iets bezig zijn, waarvan je blij bent, dat je het achter de rug hebt, en waarover bezig blijven absoluut niks gaat veranderen aan het nu en al helemaal niet aan wat geweest is?? Het moet slijten, maar doet dat in elk geval bij Mariana maar mondjesmaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten