Tegen twaalven ergens in slaap gevallen. Altijd nog wel ergens een tussenstop, maar geen tijd meer voor plafondbeschouwing. Bij zevenen sla ik tegenwoordig de ogen open. Klinkt daadkrachtiger dan de werkelijkheid is. Van een energieke oogopslag is absoluut geen sprake. Het is meer een aarzelende blik op de mogelijkheden van de nwe dag met een lichte neiging tot afkeer. Het kan een paar minuten duren maar dan is er een soort overgave en kan de dag beginnen. Voordat ik op de straat kom hebben de honden de laatste flarden van het terugverlangen naar het bed verdreven. Tegen dat enthousiasme is niet op te boksen, zelfs niet als ik het zou willen.
Als dan, zoals vandaag, niet teveel dwarszit tussen het verlaten van de poort en de afslag heuvelop dan druppelt de werkelijkheid gestaag in aangename traagheid naar binnen. Enige smetje vandaag was Prada's onwil om aan de lijn mee terug te komen. Het begint een beetje te lijken op twee dagen rust en volgzaamheid en een derde dag van eigengereide ondeugd. Ik zie haar wel terug komen. Daar doet ze gelukkig steeds minder moeilijk over.
Koffie is achter de kiezen. Het blog verder gebreid. Niets weerhoudt me van het grijpen naar de spade en het omspitten van het eerste perceeltje. Ruim een mnd later dan had gekund. Hoe was het ook weer? Beter laat dan nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten