De puppies krabbelen op, de dag krabbelt op, ik krabbel op. Kan dat zo met komma's. Ik bedoel, mag dat taaltechnisch, want dat het kan, heb ik net bewezen. Jammer dat de dag zo goed als voorbij is en opkrabbelende pups net zoveel zegt als een weerbericht voor over veertien dagen. Ik heb daar in de afgelopen twee jaar of zo enige ervaring in opgedaan. Neemt niet weg dat aan de poten van mijn wederopstanding wordt gerammeld. Niet erg praktisch voor een verder vlot verloop.
Energie kiest andere banen, blokkades moeten opgeworpen dan wel geslecht worden, de mentale weerbaarheid ondersteunt en de neiging om met een groots gebaar het hele zooitje te laten voor wat het niet is geworden de kop ingedrukt.
Ik had de pup zijn nek om moeten draaien en me concentreren op wat voorgenomen was. Nu gaat ie straks ws alsnog hemelen en zit ik ondertussen met de brokken, het lijmen, de rails zoeken en weer in beweging komen. Een verzameling zwakke plekken. Ik gun het beestje z'n vijftien jaar en meer ook maar waarom ten koste van mijn weken? Ach, gelul. Tijd om plat te gaan. De korte nachten breken me op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten