Als het met een beetje goede wil zou lukken om de komende 2-3 weken me te vrijwaren van tegenzitters, zou me dat deugd doen. Het bijt een stuk prettiger in zure appels als het tot appelzuur beperkt blijft en geen nare bijsmaken worden bijgemengd. Aan welk loket moet ik me daarvoor wenden? Het universum? De grote kleikneeder? Zal het uiteindelijk wel weer zelf moeten doen dan wel wat me hindert negeren. Misschien een aardig idee om eerst deze week tot een acceptabel einde te brengen?
Vervelend soms, dat stap-voor stap gedoe. Het is een beetje als denken en schrijven. Het eerste gaat zoveel sneller dan het tweede, dat je soms bij het teruglezen de draad kwijt raakt, omdat hele gedachte zinsdelen nooit de toetseninslaande vingers hebben bereikt. Zo is die hele schuur voor mij inmiddels op wat details na afgehandeld en ben ik allang met andere dingen bezig. Lullig is wel, dat het nog 'even' gedaan moet worden. Vragen dwingen me terug te keren op mijn schreden en soms moet ik dan echt ff denken hoe wat ook al weer op welke manier bedoeld was vorm te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten