Onwillige mensen en onwillige dieren. Teveel onwilligheid en ik kan het de honden niet kwalijk nemen. Ik ben ongetwijfeld partijdig in deze, maar de mensen hier hebben werkelijk geen ene feeling voor de omgang met honden. Ik heb het, denk ik, al vaker geschreven, maar voor het feit dat iedereen bijna een of meerdere honden heeft, is het menselijke scala aan hondgerichte handelingen zeer beperkt. Veel verder dan wegjagen en de voor alles gebruikte kreet 'Schiba' of Tsiba, of weet ik hoe je het schrijft, komt men niet.
Honden moeten dus vooral altijd weg. Soms 'a casa' maar meestal gewoon weg. Daar moet je als dier dat gezelschap zoekt knap gek van worden. Dan ga je de hort op en klit je bij elkaar met 4, 5 of 6 anderen. Geen enkel probleem. Ik zou het ook wel weten ipv tot neurotisch gedrag gedwongen worden, omdat je het erf nooit afkomt en alles wat je baas niet is, als indringer behoort te beschouwen. En de baas is in de regel die, waar je het meeste bang voor bent. Ja, ze lopen hier op sommige terreinen nog ver achter.
Een hond daagt alles en iedereen uit. Soms speels meestal met een waarschuwende ondertoon. Zal nooit direct in de aanval gaan, wil eerst je reactie zien. En dan is er maar één reactie de goede reactie, nl géén reactie. Negeren. Geen geluiden, geen gebaren, alleen kijken, indien nodig, en als het rustig is, kalm doorlopen. Dan ben niet interessant voor een hond, een enkele uitzondering daargelaten. Je hebt ook onvoorspelbare mensen. Maar nee, er moet geroepen, geschreeuwd, gescholden, stenen gegooid en met stokken gezwaaid en indien mogelijk geslagen worden. Raar toch, dat die honden steeds weer zo aggressief reageren. Niet dan? Je snapt werkelijk niet hoe dat komt. Het maakt het hanteerbaar maken van de beesten tot een haast onmogelijke opgave.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten