Je maakt je druk over honden die niet luisteren omdat je ze teveel vrijheid hebt gegund, puppies die aan de schijt zijn en waar je weinig meer aan kunt doen dan afwachten, onkruid dat welig tiert op plekken waar je groenten in het gareel wilt zien staan, een auto die niet functioneert terwijl je nog twee hebt die wel rijden en te rijkelijk aanwezig buikspek dat niet uit het niets is verschenen. Op de puppies na mag je wel concluderen, dat mijn leven enige tegenstrijdigheden kent, ik die herken maar er vervolgens niet mee doe, wat gedaan zou moeten worden, in stand hou, waar ik tegen aan hik. En dat rijtje zou ik rustige kunnen verdubbelen en nog meer ook.
Twee weken geleden weer een keertje de handschoen opgepakt en dwars tegen alles in aan de slag gegaan. Nu is er alweer die verleiding om de handddoek in de ring te gooien. Dat gaan we ff niet doen, hoe dicht die dip me ook weer op de huid zit. Gaat weg. Val iemand anders lastig of liever ook dat niet. Het is net de bedoeling om weer grip op het totaal te krijgen en niet meer tevreden te zijn met wat functionerende onderdelen. Lijkt wel een auto.
Wat dat betreft is het de laatste slag, die gemaakt moet worden, en waarin alles bij elkaar komt. De aansluiting met het pré-Frankrijk tijdperk zonder de goede momenten van het leven op het Franse platteland overboord te kieperen. Had het de vooraf gewenste omvang gehad, had ik er nu ws nog gezeten en al het mooie van de afgelopen Roemeense jaren misgelopen. Net alsof je zoveel te willen hebt. Wat weer negatiever klinkt dan bedoeld. Het is mn zien wat waar van terecht komt en er het beste van proberen te maken cq de situatie naar vermogen optimaliseren. Dat laatste klinkt acceptabel. Daar kan ik me in vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten