Bam. Een heel jaar verborgen achter één korte lijntje met een paar cijfers. Bijna 1500 blogbijdrages geleuter gereduceerd tot een enkel itempje: 2019. Ga ik nu terugblikken? Niet direct nu, maar wie weet hoe sentimenteel ik word de komende dagen. Voorlopig de handen vol aan het begin.
Het voelt als heiligschennis zo'n ontmaagding van een nw jaar met ordinair woordengereutel. In feite nergens op gebasserd, want niks veranderd. Zelfde week, zelfde winter, zelfde persoon, zelfde plek, zelfde beslommeringen. Het is, dat er ooit een kalendersetting bedacht is en die een paar uur geleden van het ene naar het volgende jaar schoof.
Heb wat dat betreft al het mogelijke in mijn leven gehad. Wisseling van dag en nacht, van dagen in de week, van weken in de mnd, van mndn in het jaar, van jaren en zelfs een eeuwwisseling heb ik achter de rug. Met een beetje geluk maak ik ook nog een overgang van een geologisch tijdperk mee. Een nwe ijstijd of in elk geval de hitsige aanloop er naar toe. Al die bosbranden, nog een slaggie erger, een extreme vulkaanuitbarsting of twee, verduistering van de atmosfeer, temperatuur naar beneden, ijsvorming, gletsergroei, zeespiegeldaling, te voet naar Engeland. Mocht ik tegen die tijd nog iets van conditie hebben overgehouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten