... het gaat in een rot vaart naar beneden. Geen idee of het bergaf of neerwaarts in een liftschacht is. Het is zwart om me heen. Ik kom ergens in een mensenmassa terecht. Iedereen is druk met iedereen. Ik zoek iemand. Kijk mensen aan. Loop steeds sneller. Ren. Trap op. Spring van leuning naar leuning van een oude, houten trap die van de ene verdieping naar de andere slingert. Lokalen op iedere verdieping. Het lijkt mijn lagere school wel. Het ene lokaal loopt over in het andere. Het zijn geen kinderen maar volwassen die aan lange tafels zitten. Een bierhal? Ik spring van tafel naar tafel op de bar en verdwijn in een grot. Belichting is minimaal. Het blijft druk om me heen. Obers vragen waar welke bestelling naar toe moet en ik wil alleen maar door, weg in iets waar geen einde aan lijkt te komen. Ruimtes worden afwisselend smaller en breder, hoger en lager, vides, patio's, eilanden, ruimte, sterren en het is weer zwart om me heen ...
Dat heb ik allemaal niet gedroomd, maar het had zo gekund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten