Weer vijf uur geslapen. We krabbelen op. Hoofd is er nog niet, de rest is minder stijf. Nog maar een koffie en dan weer met de honden. Snelle dagen zijn dit. Qua tijdsverloop, niet qua activiteit. De komende dagen wordt het weer duwen, trekken en slepen. Het is alsof je in een andere wereld terecht bent gekomen, waarin niks werkt, je nergens zin in hebt en je fysiek jaren ouder bent. Dat moet allemaal eerst recht gezet, voordat het normale bestaan weer de overhand heeft. Zou het beperkt blijven tot de uren van de crises kost het me maximaal een dag. De nasleep rekt de boel op tot minmaal een halve week en soms een hele.
Ik heb inmiddels enige ervaring en weet dat ik, al is het met tegenzin en als een zombie, zo snel mogelijk weer dingen moet doen. Simpele zaken, waar niet veel 'hoofd' bij komt kijken. Boodschappen, afwas, etc. Planning omgooien dus en volgende week weer het medisch circuit in, wat ik uit had willen stellen tot na het ophangen van de Tv.
Weet niet wat ik daarvan moet denken. De eerste keer was er alleen een succesje op een vlak wat niks te maken had met mijn vrg. Maar goed weer bloed prikken, etc. en zien of er weer niks te zien is.
Lijkt toch iets meer beweging in mijn massa te zitten dan het leek. Zou prettig zijn..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten