zondag 5 januari 2020

Down Under

 Een verkoolde baby-kangeroe verstrikt in het prikkeldraad. Het herinnert me aan de dode vluchtelingenpeuter op z'n buik aan de vloedlijn van een Grieks strand. Tragisch. Verschrikkelijk. Maar ......, maar dat mag niet. Geen kritische noten, geen relativerende opmerkingen, geen schuld neerleggen bij de vader etc. Nu valt er bij zo'n dode kangeroe moeilijk schuld neer te leggen. Het beestje heeft de brand vast niet aangestoken. Maar om nou de hele tijd over het klimaat en het milieu bezig te zijn slaat ook nergens op.

 Beelden van de vele dode dieren in de berm van 'n weg, ééntje maar, een weg van de ongetwijfeld velen, zijn triestmakend. Maar wat heeft het aantoonbaar met het milieu en de klimaathysterie van doen? Dit is een tragische samenloop van omstandigheden, waar misschien ook zoiets als de verandering van het klimaat een rol in zou kunnen spelen. Maar ligt dat nou werkelijk aan de kolengestookte energiecentrales??

 Eén miljard dode dieren. Ik neem voor het gemak ff aan dat hier geen bijeen en mieren in meegeteld worden. Zo ja, dan slaat het sowieso al nergens op. Maar zo niet, dan zegt het nog niet zoveel, als je het niet kunt vergelijken met het normaal aanwezige aantal dieren. Zijn dat er 2 miljard dan is dat miljard een stuk pijnlijker, dan als het normale aantal 10 miljard zou zijn. Zo ontbreken er wel meer gegevens om de ramp, en dat is het, werkelijk op waarde te kunnen schatten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten