De rug houdt zich redelijk gedeisd. Daarvoor voelen de handen aan alsof ze driemaal zo groot zijn geworden. Kolenschoppen. Dat zijn ze toch echt niet. Ook de onderarmen doen een duit in de zak, maar ik heb toch geen week staan hakken maar alles bij elkaar net nog geen dag. En dan mag de rug ergere momenten gekend hebben, ik zou niet vies zijn van een paar weken of zelf mndn massage. Ik denk, dat ik het de laatste 20 jaar nooit zolang zonder gedaan heb, als sinds het contact met de dame in Sibiu de mist in is gegaan.
Iets tussen massage voor de prettigheid en fysiotherapie voor het nut. En dan geen oefeningen, daar ken ik er meer dan genoeg van. Gewoon een halfuur tot een uur plat en kneden maar. Ik ken de plekken inmiddels wel. Oude bekenden. Moeite met afscheid nemen, maar deze keer niet van mijn kant. Liever kwijt dan rijk, al zou het in het begin wel wennen zijn.
Met een beetje geluk nog één dag te gaan. Dwz een uur of 4-5. Gisteren een als compliment bedoelde foto naar de aannemer gestuurd, die het hout voor ons had geregeld. Met als commentaar "Pas 60%". De beste man vatte het als kritiek op over de hoeveelheid ipv omgekeerd. Schijnbaar sta ik bij hem te boek als iemand die kritiek spuit, als hij iets zegt .... Dat kostte weer enig geheen-en-weer via Google Translate. Gelukkig snapte hij het op het eind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten