Toeval? Opzet? Een autonoom mechanisme? Hoe dan ook, het was vanochtend weer goed raak. Ik had andere plannen maar het gebibber en geril was niet te stoppen. Ik heb er niet om gevraagd. Dit gaat vertraging opleveren. Na anderhalf uur geril en gebibber in slaap gevallen. Vier uur geslapen als een blok. Hoofdpijn, moe, gebroken. Ik word hier niet blij van. Ik weet nog steeds niet wat het is en dus ook niet wat ik er tegen zou kunnen doen.
Ik beweeg nu als een 90-jarige met een gebroken heup, die met een hoop geïmproviseerd is gerepareerd. Hier en daar heeft het gebibber spieren en aanhechtingen overspannen. Niet de normale spieren, meer van die spieren waarvan je nu merkt, dat je ze hebt.
Het zal geen spetterende avond worden. Vroeg onder de wol. Hoop wel, dat ik morgen weer enigszins normaal kan bewegen en, al is het trager dan traag, met de bedoelde bezigheden aan de slag kan. De honden zijn de testcase morgenochtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten