Het is geen goed idee om cardioloog van mij te zijn. Na twee doden in Frankrijk bleek vandaag ook de cardioloog, die ik hier had gekozen, niet meer in leven te zijn. En ze doen het allemaal in stijl: hartaanval. Zo'n tien jaar jonger dan ik en tien later later dan ik tegen een disfunctionle hartspier aanliep of meer aan-siëstade.
Lullig. Altijd lullig. Voor de persoon zelf, al zal hij daar geen weet van hebben, het schijnt nl klaboem afgelopen te zijn geweest, en de achterblijvers. Mijn interniste was nog/weer van slag, toen ze het me vertelde. Maar ook lullig, omdat het een heel reële en communicatief ingestelde man was, die de tijd voor je nam. Mag ik weer opzoek naar een ander. Snap nou ook, waarom hij mijn mail van een paar mndn geleden niet beantwoordde. Wel vreemd, dat de mailbox nog blijkt te bestaan, want niks terug gekregen als zijnde onbestelbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten