Het gaat wonderwel voort. Inmiddels wel tegen een hobbel op. Niet verbazingwekkend en die gaan we ook gewoon nemen. De zooi onder de tafel is opgeschoond, uitgeselecteerd en ligt klaar om afgevoerd (textielcontainer) dan wel afgeschoven (werkhok) te worden. De honden zullen ws snel wennen aan het feit, dat ze niet om hoeven te lopen om bij mij te komen. Misschien maken ze zelfs minder ruzie om wie hier naast me op de mat mag liggen. Plek genoeg voor drie, maar dat zie ik er niet zo snel van komen. Ze hebben alle drie zo hun eigenheden.
Het voelt weer goed. Dat doet deugd met een slag om de arm. Morgen een tussendag. Sibiu, ff het dorp en huis uit. Geen frisse neus halen, doe ik al iedere ochtend, maar menselijke drukte in me opnemen, een paar Lei laten rollen om de voorraden aan te vullen en misschien is er ook tijd en gelegenheid voor de innerlijke mens. Een soort inademen-uitademen op het niveau van het alledaagse bestaan. Zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten