Zò, het nwe jaar gaat echt beginnen. Maandag 6 januari 2020. Drie Koningen. Mooie combi van factoren. Ik zadel mijn kameel, zweep mijn slaven op en trek de wereld in opzoek naar de nieuw geborene. De mirre en wierook laat ik maar voor wat het is en gooi een paar kilo goud extra in de zadeltassen. Je weet nooit wie je onderweg weer goedgezind moet maken. Een jaar is een lange tijd met veel ruimte voor onvoorziene zaken.
Dat waren nog eens tijden. Dat mannen mannen waren en zo genoemd mochten worden ipv zich verwijfder proberen voor te doen dan waar een gemiddelde vrouw voor zou kiezen. Spieren van draadstaal en een lijf 'versiert' met littekens van de strijd om het bestaan. Niet van die opgepompte nepsspiermassa's waardoor de gemiddelde sportschoolfanaat loopt alsof hij een drol in z'n broek heeft. Maar ook zeker geen geknotte bakfietspappa, die z'n kroost opzadelt met de noodzaak om een gender te kiezen.
Tijd voor een stuk minder-minder-minder van zo ongeveer alles wat er nu is. Het hoeft niet terug naar de natuur met berevel en knots maar meer lopen en fietsen, minder rijden en vliegen. Sla van eigen bodem of desnoods van de buurman (of vrouw) en niet ingevlogen uit Peru. Leren dat genoeg genoeg is. Überhaupt leren wat genoeg is.
En zo kan ik nog wel ff doorwapperen met mijn vingertje. Heb natuurlijk zelf genoeg boter op mijn hoofd, maar ergens moet de omslag toch beginnen en dat zal niet bij die klimaat- en vegandrammers zijn, want die overzien de consequenties van hun eigen geschreeuw niet. Het is makkelijk gillen ingebed in de luxe van de Westerse wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten