Wat onmogelijk leek heb ik vanmiddag dan toch bij de hoorns gepakt. Opruimen! Dozen leegtrekken, tafel ontruimen, verwijderen wat op plekken ligt, waar het niks te zoeken heeft. Ja, nee, niet alles vanmiddag al. Het begin heb ik gemaakt, ik ben namelijk begonnen. Direct bij de eerste doos al iets, waarvan ik dacht "Wat moet ik ermee?" en desondanks kan ik me niet voorstellen, dat ik het in de vuilnisemmer gooi. Ook versnipperen is het niet. Verbranden, de brandstapel, dat zou kunnen. Reinigend vuur. Alles verterende vlammen. Herinneringen van pakweg 45 jaar geleden definitief de concrete vorm ontnemen. Als het nog mee wil hobbelen in mijn leven zal het van de sporen afhankelijk zijn, die in mijn grijze massa zijn getrokken.
De volgende doos was minder persoonlijk. Dat is stukken makkelijk. Gereedschap en materialen. Maar ook daar dingen, waar je eigenlijk niks (meer) mee kunt en bewaren in feite onzin is, behalve voor dat ene ultieme moment waarop het mogelijkwijs net van pas zou kunnen komen. Mijn vader had een heel schuurtje vol van dat soort spul. Mijn werkhok is groter. Da's gevaarlijk.
Morgen verder. En schone bureautafel is het voorlopig einddoel. Kan ik eindelijk de twee extra 34 inch curved Dell schermen aanschaffen voor beter zicht links en rechts bij het rijden. Grapje. Ik heb plek nodig voor mijn zaaipotjes. Naast mijn Pc lijkt me wel een geschikt plek. Kan ik de boel goed bijhouden. Voorlopig ligt daar nog 0,8x0,8x,0,45 m zooi in de weg. Als dat niet stimuleert, mocht het me lukken die plek morgen vrij te krijgen, dan geef ik het op. O nee, dat deed ik nooit. Dan weet ik het ook niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten