Moeite. Het kost moeite. Kan mijn kop er maar met moeite bijhouden, laat staan die grijze massa koffer iets zinnigs laten produceren. De Tv heeft zich na jaren afwezigheid hernieuwd mijn leven ingefrummeld. 'Lekker' beeld slobberen en niks denken, zelfs als het Bijbel-gerelateerde beelden zijn, komt het ding er mee weg. Dat is niet de bedoeling. Daar is een halt op z'n plek. Hier moeten zaken in nwe banen worden geleid en daar is oa die koptelefoon onontbeerlijk bij. Zonder geluid lijkt me de verleiding een stuk kleiner. En als ik al niet blijf hangen en kijken leidt het af van waar ik mee bezig ben.
Hoe simpeler de bezigheid, hoe minder de storingsgevoeligheid. Mijn hoofd bij de krant, het blog of het bijwerken van mijn aantekeningen weten te houden kost meer moeite. Straks moet ik een koptelefoon op mijn oren zetten om het gebrek aan aansluitingsmogelijkheden van de Tv te compenseren. Zou de omgekeerde wereld zijn. Ik kan meer oplossingen bedenken, die eigenlijk te gek voor woorden zijn, maar laat ik eerst echt werk van die connectionkit van de Tv maken.
Sowieso twee rommelige dagen achter de rug. Dat werkt vast mee in de verkeerde richting. Morgen het gewenste stramien naar voren halen. Het huis ruimt zich niet vanzelf op. Zover was ik al gekomen en nu ik net eigenhandig bezig ben, zou het prettig zijn om dat ongestoord voort te kunnen zetten. Morgen de zoveelste herstart in de paar weken dat het jaar oud is. Zo moet het niet verder gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten