Het streven naar orde creëert chaos. Ik moet echt doorzetten de komende dagen anders ga ik er op achter- ipv vooruit. Ik heb er wel zin in, daar zal 'm het probleem niet zitten. Vandaag vaker van die momenten gehad, dat me door mijn hoofd schoot, wat ik waar mee wil en/of waar iets terecht moet komen. Toch een manier van denken, die geen gemeengoed is. Iets met fotolijstjes/schilderijtjes. Geen schokkende zaken. Maar iedere definitieve plek is er één!
Ik blijf ook het idee houden, dat ik tegen een stroomversnelling aanhik. Dat idee heb ik wel vaker. Nooit iets van gekomen, maar wie weet. Mens blijft hopen, daar is het tenslotte een mens voor. Dingen kunnen ineens zo op hun plek vallen. Is altijd prachtig, als het je overkomt. Sta je ook een beetje dom bij te kijken en je af te vragen waarom het allemaal zolang heeft moeten duren. Een vrg zonder antwoord. Een slagboom die omhoog gaat. Weerstand die het even voor gezien houdt.
Het mooie is, dat januari op deze manier niet geheel verloren gaat. Het zou iets zijn als een verklooide maandag, waarna je de rest van de week ook kunt vergeten. Het nwe jaar kan nog steeds zo mooi worden als de cijfermatige weergave doet vermoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten