Heb ik ooit vuurwerk gekocht? Vagelijk staat me daar iets van bij. Oa van die rotjes die bijna te klein waren om vast te houden èn natuurlijk gillende keukenmeiden, alleen vanwege de naam al. Daarvoor deden we als familie aan sterretjes. Toch zijn we ook ondeugender geweest en dat kan niet zonder medewerking van mijn vader zijn geweest. Het waren dan weliswaar geen melkbussen, maar ik herinner me dat we met carbid hebben lopen spelen. Carbid en lege verfblikken, literblikken, waar we de deksel van af lieten knallen, terwijl we het blik fixeerde met de voet.
Prachtig voor kids maar met vuurwerk heeft dat weinig te maken. Dan moet je toch vuurpijlen hebben of wat ze tegenwoordig fontein of zo noemen of cakes. What's in a name. Je wilt tenslotte feest, kleur, vrolijkheid. De spanning of het wel lukt en de teleurstelling dat het alweer voorbij is. Het was mij vooral altijd veel teveel geld voor te weinig resultaat. Bovendien schoten anderen meer dan voldoende de lucht in zowel toen ik nog thuis woonde als later op al mijn woonplekken in Utrecht. Alleen in Frankrijk werkte dat niet zo. Vuurwerk hoort daar bij de 14e juli. In de 'provincie' had je vuurwerkshows. Eenmaal in Parijs geweest op die avond en daar werkt het anders. Het vuurwerk vliegt daar tussen de mensen door waarmee de straten zijn gevuld. Nooit je beste kleren aantrekken, brandvlekken gegarandeerd.
Hier wordt wel een beetje geknald en in Sibiu is gegarandeerd een vuurwerkshow geweest, maar gemerkt heb ik er weinig van. Wie weet ga ik eind van het jaar iets inhalen of compenseren, afhankelijk van hoe je het bekijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten