Het negende jaar. Begonnen met bijdrage 8358. Het duizelt me, als ik er op momenten als deze bij stil sta. Hoewel resultaten uit het verleden geen garantie zijn voor de productie in de toekomst, denk ik, dat bij leven en welzijn ergens in 2021 de 10.000ste bijdrage aan dit blog zal worden toegevoegd. Nog steeds een moment waarop het me mooi lijkt om er een punt achter te zetten en andere dingen te gaan doen. Goed om me dat op tijd te realiseren, kan ik in alle rust mogelijke alternatieven tegen elkaar afwegen. Niet dat ik een lijstje bij de hand heb. Verre van.
Begonnen vanuit een bepaald streven, had ik eerder het idee, dat de boel ooit, ergens gaande de jaren zou dood bloeden. Dat het opgang gekomen normale leven me de tijd zou ontzeggen om met het blog bezig te zijn. Het tegendeel blijkt het geval. Het is een soort cement geworden, waarmee het leven van alledag bij elkaar word gehouden. Door het gebruik van dooie momenten gaat het bloggen bovendien meestal niet ten koste van andere bezigheden.
Is het een behoefte geworden? Daar lijkt het wel op. Toch zou ik het zo niet willen noemen. Zou betekenen, dat ik niet zonder zou kunnen. Een soort verslaving. Dat geloof ik niet. Het is een kwestie van een knop om en dan ben ik er normaal gesproken nauwelijks nog mee bezig. Vooralsnog geen reden toe. Ik vermaak me ermee, soms stimuleert het zelfs en voor de rest is het één grote relativerend referentiekader, een soort sparringpartner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten