Een era die afgesloten wordt. Dat is het toch wel en meer dan een beetje. Meer voor mijn broer en zussen dan voor mij. Deze vogel is vroeger gevlogen. Vriendelijk en hulpvaardig maar vooral toch eigenzinnig en veeleisend. Als niet iedereen naar haar pijpen danste, wat naarmate de jaren vorderden vaker gebeurde, dan liet ze dat op de haar kenmerkende onderhuidse manieren merken. Van die venijnige steken onder water. Zelden een rechtstreekse correctie. Dan moest je het wel heel bont maken in haar ogen.
Het gezin is onthoofd en zal naar alle waarschijnlijkheid verder uiteen vallen langs al jaren zichtbare breuklijnen. Eindelijk op eigen benen zonder risico van commentaar. Niet steeds weer die vrg of het niet tijd wordt om terug naar Nederland te komen. De bestierder heeft eindelijk de teugels uit handen gegeven.
Mocht er zoiets als een hiernamaals bestaan, dan hoop ik, dat mijn vader de afgelopen 17 jaar van zijn vrijheid heeft genoten, want die is hij per nu weer kwijt. De dirigenta wandelt het pad op richting Petrus. Weet niet of die nog iets weet te verzinnen om mijn vader wat extra tijd te gunnen. Lief mens, maar je moest de eigenheden wel weten te bespelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten