Nou alles kunnen laten staan of vallen en mijn bed in duiken. Helaas behoort dat niet tot de mogelijkheden. Heb het er echter niet minder om gehad. Op de courgettes stuk gelopen. Voor de rest alles netjes weggewerkt in potten en flesjes. Tien uur leek me voldoende voor één dag aan de slag in de keuken. Zeker omdat het grootste deel van de tijd aan de kookprocessen verloren is gegaan. Iets waar je weinig aan kunt bijdragen of hebt deel te nemen, maar het ook niet links kunt laten liggen. Zoiets als een vrouw. Die wil altijd haar eigen gang kunnen gaan, maar wenst onderwijl wel gefêteerd te worden met aandacht van hen, die zich voor de rest niet met haar moeten bemoeien. Eigenlijk valt het kookproces dan nog wel mee, want is alles behalve inconsequent.
Hoe het ook zij, de dag heb ik gehad. Ik had er makkelijk nog 24 uur aan vast kunnen plakken als me de energie ervoor niet uitgegaan was. (Germanisme?) Misschien had ik me dan ook iets voor die berg courgettes bedacht. Dat is er nu niet van gekomen. Volgend jaar minder courgettes èn een grotere diepvries. Op zo'n manier zou het moeten lukken om de opbrengst van de tuin bij te houden. Minder (meestal), beter gedoseerd en meer opslagmogelijkheden. Zit dan wel de consequentie aan vast, dat al die opslag ook gebruikt moet worden in de op de zomer volgende winter. De ene uitdaging nog niet getackled en de volgende meldt zich al ter plekke.
Je bent er niet zo mee bezig, maar in feite is het allemaal niks meer of minder, dan het hakken, schaven en schuren aan het bedachte nwe leven. Dat leven wat eigenlijk al tig jaren geleden begonnen had kunnen zijn. Dan had ik nu al dat gezoek, gepas en gewurg allang achter mijn rug gehad. Een rug, die 20 jaar geleden bovendien een stuk minder gemekkerd zou hebben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten