De potten met bonen koken. De eerste hoeveelheid tomatensaus kookt. En ik kook. Ff afkoelen. Staan. Hangen. Kijken. Een soort van wachten. Het overbodige deel aan koken, bakken en dus ook wecken. Alles klaar gemaakt, zou het met een klik van de vingers beetgaar, mooi gebruind en/of gesteriliseerd moeten zijn. Nee, eerst sta je uren te klooien en dan wil het kookproces ook nog een keer z'n moment van fame. Was het maar een moment, dan kon ik er best mee leven. Helaas praatje alles bij elkaar over uren. Uren die je zinvol gevuld moet zien te krijgen, zonder het borrel- en preutelproces uit het oog te verliezen.
Af en toe met 10-15 minuten pauze. In alles redelijkheid, want misgaan kan er altijd wel iets. Zoals nu. Qua pauze dan, want voor zover ik kan horen en ruiken gaat niks mis in de keuken.
Bij de tomatensaus gekozen om de diverse kleuren gescheiden te houden. Ben benieuwd hoe dat uitwerkt. Rood, oranje en geel. Ondertussen druk piekerend wat ik met de courgettes zou doen. Diepvries is geen optie, die zitten vol. Soep kan, maar dat ruimt maar voor een klein deel op. Bovendien schijnt niet makkelijk te wecken te zijn. Wat blijft over? Mijn handen hangen doelloos boven het toetsenbord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten