Geen berichtje. Geen nachtelijke telefoon. Het verwisselen van het hier met het nergens schijnt mn tegen de ochtend te gebeuren. Dus ze modderen nog een dagje verder aan met moeders. Ik krijg de neiging om d'r aan te moedigen. Iets in de trant van "Hup, je kunt het!" Zou anders zijn, als ik zou weten dat ze vrede met het medische gerommel zou hebben, maar daar geloof ik eigenlijk niks van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten