Obductie ... moeilijk woord. Autopsie toch? Of sectie. Maar oké, wat zou dat opleveren? Dat het niet die gebroken arm is geweest, die haar dood veroorzaakt heeft, lijkt me een redelijke zekere gok. Maakt de rest wat uit? In een situatie als deze? Was ze jaren jonger en vol levensenergie geweest, was het een ander verhaal geweest. Was dit verloop er sowieso ws niet geweest.
Naar idee om in een dode te gaan zitten rommelen. Bovendien kan het weken gaan duren, voordat er een antwoord komt en misschien lost dat antwoord wel niks op of levert een of meer waarschijnlijkheden, die je je nu ook zelf kunt bedenken. Voelt net zo verkeerd aan als orgaandonatie. Ik geloof niet in poorten en Petrussen maar het ongeschonden de grond in gaan is me wel wat waard. Zover ik weet wordt het begraven. Cremeren is nooit een optie voor haar geweest. Zij geloofde wel in de jongste dag en kon zich daar met een hoopje as niks bij voorstellen. Geen herrijzende feniks.
Maar goed. Het zijn er vijf die moeten beslissen. Eindelijk wordt me ook wat gevraagd. De eerste keer in al die weken van soms toch ingrijpende beslissingen. Achteraf gezien heeft iedereen incl. medici achter de feiten aan gelopen. De dood is ze steeds een stap voor geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten