Zoals alleen toeristen in Italië een pizza bestellen bij de lunch of zelfs het diner, zijn het dezelfde types die dat in Spanje met tapas doen. Lekkere landen zijn dat. Letterlijk. Wat een keukens en dan vooral de meer verfijnde versies ervan muv die moleculaire nonsens van El Bulli, waar de wachtlijst soms wel tot een jaar kon oplopen. De boerenhap is overal in Europa zo'n beetje hetzelfde. Gevulde soepen, éénpansgerechten en in vet drijvende worst. Enkel de ingrediënten verschillen afhankelijk van het lokale aanbod en gewoontes. In Italië bijv. pasta, Spanje rijst en in Duitsland aardappelen.
Zelfs de Duitse keuken mag er zijn als je koks treft, die meer moeite doen om er iets van te maken, dan de recht toe, recht aan schnitzel mit pommes und salat. Dat al 25 jaar geleden mogen constateren tijdens een verblijf in het Zwarte woud. Maar Italië en Spanje hebben de zon mee in hun keukens. Letterlijk meer kleur en smaak in hun palet. Met minder moeite meer mogelijkheden. Je loopt in feite door de tuin naar de keuken en zet zo iets op tafel dat een lust is voor het oog en natuurlijk je smaakpapillen.
Hoe kom ik er op? Geen idee. Misschien weer tijd om zelf iets meer moeite te gaan doen in de keuken? Al dat geweck is ook niet alles. Ipv oppotten is het beter het spul direct te verwerken. Soms jammer, dat ik maar één keer per dag trek heb en met smaak een paar niet al te grote gangen weet weg te werken. Hoewel. als je dat 2 of 3 per dag zou kunnen/doen, zou je de keuken niet meer uit komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten