zaterdag 3 augustus 2019

Ingehaald

 De swung is eruit. Da's jammer. Deels kan ik het weer de schuld geven, maar voor een groter deel ligt het gewoon bij mezelf. Niet dat ik er zoveel sturende invloed op heb. In dat geval zou het niet spelen of wel spelen, maar niet van belang zijn, omdat het gewild zou zijn. Strak in de teugels is het een stuk makkelijker richting te houden dan als je ze lekker laat vieren.

 Maar ook aan de teugels alleen ligt het niet. De fout zit dieper. Het is een fundamentele weeffout in het systeem. Een fout, die die alleen opspeelt, als je uit het systeem stapt. Eigenlijk is het dus nieteens een fout. Eerder bedoeld om de statusquo in stand te houden, te beschermen. Als iedereen op eigen wijze, in eigen tempo aan de slag (of niet) zou gaan met dat waar zijn/haar hoofd naar staat, zou het een mooie boel worden. Ik zou het wel willen zien gebeuren, maar een beetje bestuurder, als die dan nog bestaan, toch niet, denk ik.

 Het idee, dat een maatschappij op de huidige wijze draaiende te houden zou zijn door mensen een basisinkomen uit te betalen waar niks tegenover gezet hoeft te worden, heeft me altijd een illusie geleken. Inmiddels weet ik zeker dat dat niet gaat werken. Tenzij ....tenzij de weeffout waar ik het over heb inmiddels zover doorgedrongen is, dat ie z'n sporen al in de genen heeft achtergelaten en iedereen met eenzelfde soort geworstel te maken zou krijgen, als waar ik zo veel 'plezier' aan beleef.

 Het 'moeten' zit in alle denkbare en nog niet bedachte variaties zo diep geworteld of zelfs verankerd in de Westerse mens, in elk geval in de NW-Europese variant daarvan, dat loslaten niet of in elk geval nauwelijks en slechts met de grootste moeite en dan nog maar tijdelijk mogelijk lijkt te zijn. Of misschien ben ik wel uniek. Een verleidelijk idee, maar ik geloof daar niets van.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten