Aangekomen? Geen idee. Vertrokken, dat is een feit. Het wachten is voorbij. In slaap gevallen en een minuut of wat na ontvangst van het bericht wakker geschrokken. Leeg gevoel. Een groot leeg gevoel en dan ben ik verder nergens mee bezig geweest. Het zal voor de anderen nog leger aanvoelen na de weken heen en weer geren tussen huis, werk en verzorgingsplek. Voor een moment. Daarna begint een bal te rollen, die pas na de begrafenis tot rust zal komen. Gelukkig zijn het er geen twee, zoals bij Yoland.
Van het breken van een arm naar het vertrek uit het leven. Leven blijft een aparte bezigheid en doodgaan niet minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten