Vlaai met verse pruimen en toët (of is het toèt? Spreek het uit op z'n Roemeens met aparte klinkers ipv een samentrekking) met bosbessenjam. Geen vijf stuks van het een en vier van het andere. Zoals in oude tijden waarbij de eerste vlaai al verorberd was voordat de laatste uit de over kwam. Twee goed gelukte vlaaien en een mislukte linzenvlaai, zoals het netjes heet. Nou ja, mislukt. Het ding had langer in de oven gemoeten en voor een prettige verwerking was het deeg te brokkelig. Dat recept klopt niet of komt in elk geval niet overeen met de samenstelling, zoals ik ze als kind gemaakt heb zien worden. Kan me ook niet heugen, dat ik mijn moeder iets uren in de koelkast liet liggen.
Ergens moeten de originele recepten 'opgeslagen' zijn. Tussen aanhalingstekens omdat ik ze nergens als bestand kan terug vinden. Moet het nog in de tijd van pen en papier zijn geweest, dat ik de navraag heb gedaan? Iets wat ik trouwens meer dan eens heb gedaan, dat weet ik zeker. Ga dat maar eens terugzoeken in al die schriften van boekwerkformaat. En bovendien zou het stom zijn, als ik het zo vastgelegd heb. Het moet slimmer gebeurd zijn. Of in een apart schrift of, bedenk ik me ineens, als inlegvel in een van de relevante kookboeken. Morgen kijken. Nu eerst nog maar een stuk van die verse pruimenvlaai. Smaakt uitstekend en qua deeg mooi gelukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten