Nu is natuurlijk het moment om terug te denken aan de speciale momenten met je moeder. Nou, dan ben ik snel uitgedacht. Kan me er geen voor de geest halen. Ze was er altijd voor het gezin, de groep als geheel. Ik kan me niet herinneren haar ooit speciaal bezig gezien te hebben met één van ons. Misschien dat dat voor mijn zussen anders is geweest. Wie weet, vrg ik dat ooit na.
Ze zal ongewtijfeld met ons gespeeld hebben, lijkt me zo, toen we nog in de luiers lagen. En zelfs toen is ze de eerste drie jaar in feite permanent zwanger geweest en zal andere zaken aan haar hoofd hebben gehad. Kleden, voeden en zichzelf bezig leren houden. Ik denk, dat moeders dat als haar taken heeft gezien, naast het boekhouden tot op de cent van het gezinsinkomen en vooral dan de uitgaven, wat de eerste 18 jaar of zo alleen door mijn vader werd vergaard.
Waar had ze de tijd vandaan moeten halen naast het koken, bakken, wecken, schoonmaken en naaien? Hoe zou ze zelf terugkijken op haar leven? Ja, had ik dat echt willen weten, had ik die vrg eerder moeten stellen. Ik bedenk het nou bijna als onderdeel van een protocol. Over een paar weken, ben ik het weer vergeten. Ook bij mijn vader gehad. En hoewel ik af en toe aan hem denk, is dat nooit omdat ik een vrg heb, die ik hem had willen stellen, maar nooit gedaan heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten